Rouw is de achterkant van de liefde. 

Rouwen betekent niet afscheid nemen of iets 'verwerken' zodat het dan 'klaar' is. Wie eerlijk is naar zichzelf weet dat rouw zo niet werkt. Rouwen betekent een plek zoeken in tijd en ruimte waar je tijd en aandacht kunt besteden aan wat verloren lijkt. 

In familieopstellingen speelt de onbewuste liefde voor het geheel een grote rol. De onbewuste liefde maakt dat wij verweven raken in de patronen waarin wij leven en werken. Dit verweven zijn wordt soms een verstrikking genoemd. 

Daar waar verlies en rouw niet wordt aanvaard gaat het 'zwerven' in het geheel. De rouw zoekt andere mensen, vaak kinderen of kleinkinderen, om gezien en beleefd te worden. Dat gaat onbewust.

Met een familieopstelling maken we deze patronen zichtbaar. 

Mogelijk heb je zelf een groot verlies geleden, mensen waar je van hield, werk waar je van hield, een plaats waar je van hield. 

Trauma

Trauma is de overtreffende trap van rouw. Trauma ontstaat door heftige gebeurtenissen of door een serie heftige gebeurtenissen. Oorlog, verwaarlozing, aanranding, misbruik, pestgedrag. 

Alsof de tijd wordt stilgezet. Buitenlichamelijke ervaringen zijn geen uitzondering (ik zag mijn lichaam van boven). Vaak gepaard aan heftige gevoelens. Ze komen allemaal langs, angst, boosheid, verdriet, euforie. Of je zoekt juist naar extreme gevoelens.

Wat voor verlies en rouw geldt, geldt ook in overtreffende trap voor trauma.